Beyindeki bir yaralanma veya anormallik sonucunda ortaya çıkan kalıcı hareket bozukluğudur. Serebral palsi hastalığı doğumdan önce veya sonraki ilk yaşlarda beyin hasarı sonucu gelişir. Bu hasar, beyinle kaslar arasındaki iletişimi etkileyerek hareket problemine yol açar.
Serebral Palsi Hastalığı Nedenleri
Beyindeki hasar sonucunda duruşla ilgili sürekli bozukluklarla karakterize bir durumdur. Neden olan faktörlerin çoğu, beyin gelişiminin kritik dönemlerinde meydana gelir. İşte serebral palsi hastalığı nedenleri:
Erken doğmuş bebeklerde serebral palsi riski artar. Özellikle 28 haftadan daha erken doğan bebeklerde risk daha yüksektir. Doğum sırasında fetüsün veya yeni doğanın yeterli oksijen alamaması beyin hasarına yol açabilir. Prematüre doğan bebeklerde beyinde kanama olma riski daha yüksektir. Hamilelik sırasında meydana gelen enfeksiyonlar fetüsün beyin gelişimini olumsuz etkiler. Doğum sırasında yaşanan baş yaralanmaları veya travmalar da beyinde hasara yol açabilir. Bazı genetik ve metabolik bozukluklar riski artırabilir. Hamilelik sırasında annenin aşırı alkol veya uyuşturucu kullanması, beyinde hasara neden olur. Doğum sonrası dönemde menenjit veya ensefalit gibi beyin enfeksiyonları neden olabilir. Düşük doğum ağırlığına sahip bebeklerde risk artar. İkizler, üçüzler veya daha fazla sayıda bebekle yapılan doğumlarda risk, tekil doğumlara göre daha yüksektir.
Serebral Palsi Belirtileri
Beyindeki hasar veya anormallikler nedeniyle duruşta ortaya çıkan bozuklukları ifade eder. Serebral palsi belirtileri, hasarın derecesine, beyindeki etkilenen bölgeye ve zamana bağlıdır.
Kaslarda aşırı sertlik veya kaslarda aşırı gevşeklik gibi kas tonusu anormallikleri görülebilir. Kaslarda sürekli kasılmalar veya sertlikler, yürüyüşte dengesiz yürüme gibi anormallikler ortaya çıkabilir. Hareketleri koordine etmekte ve dengeyi sürdürmekte zorluk yaşanabilir. Normalde yaşamın ilk aylarında kaybolan bazı bebek refleksleri, çocuklarda daha uzun süre kalabilir. Dil ve konuşma zorlukları belirtileri arasında yer alabilir. Yemek yeme ve yutma sırasında zorluk yaşanabilir. Ellerde kavrama zorlukları, ayaklarda dönüklükler veya farklı pozisyonlar gözlenebilir. Bazı vakalarda zihinsel engeller veya öğrenme zorlukları da olabilir. Ancak, serebral palsi hastalığı her vakada zihinsel engellilik anlamına gelmez. Bazı durumlarda görme veya işitme sorunlarına da yol açabilir. Bazı vakalarda epileptik nöbetler ortaya çıkabilir.
Serebral Palsi Hastalığı Tedavi Süreci
Serebral palsi tedavisinde en yaygın kullanılan yöntemlerden biri fizik tedavidir. Bu tedavi ile hareket kabiliyeti artırılmaya, kas tonusu dengelemeye yönelik teknik uygulanır. Fizik tedavi, bireyin günlük yaşam aktivitelerini bağımsız bir şekilde gerçekleştirebilmesini hedefler. Ancak tedavi sadece fizik tedaviyle sınırlı değildir. Konuşma ve yutma zorlukları için özel terapiler uygulanabilir. Ayrıca, ortopedik problemlerin önlenmesi veya düzeltilmesi amacıyla cerrahiye ihtiyaç duyulur.
Spastisitenin kontrol altında tutulmasına yardımcı olmak için bazı ilaçlar kullanılır. Ancak daha şiddetli durumlarda kaslara doğrudan enjeksiyon yapılabilir. Aynı zamanda, bireyin yürüme, duruş ve hareket kabiliyetini desteklemek adına özel cihazlar kullanılır. Serebral palsi hastalığı tedavisi, bireyin yaşam kalitesini ve potansiyelini artırır. Bu süreçte multidisipliner bir yaklaşım esastır ve birçok uzmanın birlikte çalışması gerekmektedir.
İyileşme Süreci
Doğumdan önce veya sonra beyinde meydana gelen hasar nedeniyle oluşan bozukluktur. Bu hasarın etkisi kalıcıdır ve şu anki tıbbi bilgimizle tam bir iyileşme sağlamak mümkün değildir. Ancak iyileşme kelimesi sadece tam bir kurtuluş anlamına gelmez. Serebral palsi hastalığı için iyileşme, belirtilerin azaltılması ve maksimum bağımsızlık kazanılması anlamına gelir.
Fizik tedavi, hareket kabiliyetini artırmak ve kas tonusunu dengelemek için esastır. Bu, hastanın bağımsız hareket etme yeteneğini geliştirebilir. Ergoterapi, bireyin günlük yaşam aktivitelerini bağımsız bir şekilde gerçekleştirebilmesi için önemlidir. Dil ve konuşma terapisi, konuşma zorluklarını azaltıp yutma problemlerini yönetebilir. İlaç tedavisi ve cerrahi müdahaleler ağrıyı hafifletmeye yardımcı olabilir. Yürüteçler, tekerlekli sandalyeler ve diğer destekleyici cihazlar, hareketi kolaylaştırıp bağımsızlığı artırabilir.
